อะไรไม่จำเป็นก็ทิ้งไป (Bokutachini, mou mono wa hitsuyou nal)

พอข้าวของน้อยลง ชีวิตก็มีความสุขมากขึ้น ดังนั้นข้าวของมากมายจึงไม่จำเป็นสำหรับพวกเรา ผมตัดสินใจเล่าเรื่องผ่านหนังสือเล่มนี้ในแบบมินิมัล คือ ความมหัศจรรย์ของการมีข้าวของเพียงไม่กี่ชิ้น... (คำนำ)

หนังสือเล่มนี้ ผู้เขียนนำเสนอเนื้อหา 5 บท

บทที่ 1 มินิมัลลิสต์มาจากไหน ทุกคนเป็นมินิมัลลิสต์กันมาตั้งแต่แรก มินิมัลลิสต์ (Minimalist) คืออะไร การทิ้งข้าวของที่ไม่จำเป็น ชีวิตที่เรียบง่าย และการทำงานได้ทุกที่ ปริมาณข้อมูลที่มากเกินจะรับมือไหว ผมเป็นคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กอึด ๆ ตัวหนึ่ง ไม่ว่าอะไรก็ทำได้ด้วยสมาร์ทโฟน ของใช้เพื่อลดสัมภาระ การแทรกตัวของวัฒนธรรมการแชร์ ภัยอันตรายจากสัมภาระ...

บทที่ 2 ทำไมของถึงเยอะขึ้นได้ขนาดนี้ ความเคยชินคือยาพิษ ทำไมคนเราถึงอยากได้ข้าวของชิ้นใหม่อยู่เรื่อย ความรู้สึกดีใจกับชัยชนะจะอยู่ได้แค่ 3 ชั่วโมง บิล เกตส์ กินข้าววันละ 6 มื้อจริงหรือ ความรู้สึกในอนาคตเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ สิ่งของที่บอกเล่าคุณค่าของตัวเราเอง วิธีการบอกเล่าคุณค่าของตัวเราเองแบบง่าย ๆ บอกเล่าตัวตนที่แท้จริงผ่านสิ่งของต่าง ๆ ข้าวของแทนตัวเรา สิ่งของทำร้ายตัวเราเอง...

บทที่ 3 ข้อปฏิบัติในการทิ้งข้าวของ 55 ข้อ ข้อปฏิบัติเพิ่มเติม 15 ข้อสำหรับคนที่อยากทิ้งข้าวของให้มากขึ้น และใบสั่งยาสำหรับคนเป็นโรคอยากทิ้ง

บทที่ 4 เรื่องที่เปลี่ยนไป 12 เรื่องหลังจากทิ้งข้าวของที่ไม่จำเป็น อาทิ มีเวลามากขึ้น สนุกกับชีวิต รู้สึกถึงอิสระและการปลดปล่อย เลิกเปรียบเทียบกับคนอื่น ไม่ต้องกลัวสายตาคนรอบข้าง กระตือรือร้นมากขึ้น เพิ่มสมาธิและแข่งกับตัวเอง ประหยัดและเป็นมิตรกับธรรมชาติ สุขภาพแข็งแรงและสบายใจ ความสัมพันธ์กับผู้คนรอบตัวเปลี่ยนไป ได้ลิ้มรสชาติแห่งปัจจุบัน รู้สึกขอบคุณ

บทที่ 5 ความสุขไม่ใช่สิ่งที่จะต้องมี แต่คือสิ่งที่จะต้องรู้สึก ทิ้งโมเดลความสุขแบบเดิม ๆ ความสุขมาจากพันธุกรรม 50% สภาพแวดล้อมส่งผลกระทบแค่ 10% เท่านั้น ความสุขคือการประเมินของตัวเอง 40% ของพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปหลังจากเป็นมินิมัลลิสต์...

หนังสือเล่มหนึ่งจากหลายเล่มในนิทรรศการหนังสือแนะนำ “จัดบ้านต้อนรับปีใหม่ ” จัดแนะนำ ชั้น 1 สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เดือน 0